Þytur í laufi, bálið brennur

Á sunnudaginn hrintum við loks ævafornum áformum um að fara í Hammarskog að grilla í framkvæmd. Þangað héldum við vopnuð nesti, teppum og eldspýtum og áttum dásamlegan dag.

Við byrjuðum á að hlaða bálköstinn. Á nokkrum stöðum í Hammarskogen eru tilbúin eldstæði þar sem nægur eldiviður er á staðnum svo maður þarf ekki að dröslast með hann með sér. Við völdum okkur auðvitað notalegasta staðinn sem er fjærst allri umferð skógaróðra Svía!

Fyrr en varði logaði þessi fíni eldur og það snarkaði og brast notalega í viðnum.

Í eldiviðarskýlinu var dálítið af gömlum dagblöðum til að auðvelda uppkveikju og Hugi varð ákaflega glaður þegar hann rakst þetta eintak um Melodifestivalen!

María fann sér langt og mjótt prik til að grilla á og var klár í slaginn þegar Einar var búinn að tálga það aðeins til.

Og ef þið væruð nú að velta því fyrir ykkur hvernig Einar hefði litið út þegar hann var að tálga prikin yfir eldinum sjáið þið það hér!

Brauðdeigið hafði lyft sér hressilega eftir að við lögðum af stað að heiman, svo hressilega að það var farið að sprengja boxið utan af sér! Þá var auðvitað ekkert annað í stöðunni en að vinda því um pinnana og byrja að grilla!

Litlir grillmeistarar!

 Brauðið var fljótt að bakast í hitanum frá eldinum og ekki leið á löngu þar til hægt var að njóta þess að narta í það í haustsólinni.

Við vorum reyndar smátíma að ná bestu tækninni þannig að fyrstu brauðin voru dálítið brunnin á endunum. En góð engu að síður!

Næsta umferð heppnaðist betur.

Frá eldstæðinu okkar höfðum við útsýni yfir akra og engi, falurauða bóndabæi og sveitakirkju.

Sem betur fer höfðum við eldstæðið út af fyrir okkur. Reyndar kom þarna aðvífandi sænsk fjölskylda sem hafði ætlað að grilla en þau létu sig hverfa fljótlega aftur. Sennilega hafa þau þekkt okkur sem Íslendinga á þjóðlegu peysunum (núna var ég nefnilega í minni lopapeysu) og orðið hrædd um að við myndum stela af þeim peningunum eða eitthvað! Þegar þau sneru við sagði Hugi: „Frábært að þau skyldu fara!“ Einar benti honum á að svona mætti maður ekki segja, jafnvel þótt maður talaði annað tungumál en æ, hann var samt held ég greyið bara að segja það sem við vorum öll að hugsa!

Hugi með sót út á kinnar eftir brennt pinnabrauð.

Á eftir pinnabrauðinu var komið að pylsunum. Reyndar sameinuðu María og Hugi þetta tvennt með því að vefja brauðdeigi utan um pylsurnar og grilla þær þannig. Eins og sjá má þótti þeim þessi réttur hreint afbragð.

Hugi ber sig fagmannlega að við eldinn enda hefur hann ótakmarkaðan áhuga á eldamennsku en þó aðallega mat!

Eftir matinn fengum við okkur að sjálfsögðu kaffi ...

... og súkkulaðirúsínur sem hún elsku Svanhildur mín var svo góð að sjá okkur fyrir!

Hugi sat inni í eldiviðarskýlu, nartaði í pylsubrauðið sitt og virtist í þungum þönkum. Fóstrurnar á leikskólanum notuðu stundum dálítið krúttlegt orðalag um þetta ástand sem hannkemst reglulega í: „han drömmer sig bort“! Einhvern tímann um þetta leyti ákvað ég líka að kenna börnunum „Þytur í laufi, bálið brennur“ enda átti það einkar vel við þarna í skógarjaðrinum. Reyndar þurfti ég að ljúga því að börnunum að allir Íslendingar YRÐU að kunna þetta lag (ég held að þau hafi trúað mér!) en þegar á hólminn var komið fannst þeim ótrúlega gaman að syngja og María æfði sig næsta hálftímann til að hún hefði örugglega náð þessu. Ég vissi sjálf ekki alveg hvort ég átti frekar að fara að gráta af hamingju þegar við sátum þarna við eldinn fjögur og sungum öll saman eða hlæja að því hvað við værum hryllilega væmin! (Hvort syngið þið „Þytur í laufi...“ eða „Þýtur í laufi...“?)

Ungur maður á uppleið.

Það var svolítill vindur þennan dag en sólríkt og ótrúlega fallegt.

Maríu og Huga þykir ótrúlega gaman að safna brakandi haustlaufum í hrúgu og hoppa svo í hana eða setjast og þeyta laufunum í allar áttir. Og mér þykja myndir af þeim við þessa iðju voðalega fínar!

Hreinræktuð haustgleði!

Við skötuhjúin sátum nú bara á bekknum í skjóli við eldiviðarskýlið og ylnum frá eldinum, sötruðum kaffi, nörtuðum í súkkulaðirúsínur og höfðum það ó svo gott.

Jafnvægisganga á bekkjunum í kringum kulnandi eldinn ...

... sem fljótlega breyttist í stangastökk milli bekkja ...

... eða bara stangastökk með frjálsri aðferð! Skömmu síðar héldum við heim eftir frábæran dag í skóginum og getum eiginlega ekki beðið eftir að fara aftur!