Gulur, rauður, grænn og blár

Ég get ekki alveg gert upp á milli þess hvort mér þykir vorið eða haustið fallegra. Það er þó alveg ljóst að á svona yndislegum haustdögum eins og við höfum fengið undanfarið er ekki annað hægt en að vera snortinn af litadýrðinni og brakandi fersku andrúmsloftinu. Þessar myndir af skemmtiferð okkar Konsulentanna í Stadsträdgården síðustu helgi bera því vonandi vitni..

Þrátt fyrir að það verði sífellt haustlegra um að litast í Uppsölum má enn finna blómstrandi jurtir hér og þar. Ég veit ekki hvað þessi blóm heita en þau þöktu sölnaða jörðina í kringum litlu tjörnina í garðinum.

Hugi, haustlauf og hjalandi lækur.

Trén í kringum leikvöllinn í garðinum miðjum skörtuðu sínu fegurast í ótal gulum, rauðum og grænum tónum.

María er orðin allt of stór fyrir þessa klifurgrind ...

... en þá er bara hægt að nota hana með öðrum hætti!

Sætu Konsulentbörnin í haustsólinni.

Hugi nær ekki enn til jarðar úr klifurgrindinni svo hann heldur áfram að lesa sig fram og til baka eftir rauðu rimlunum.

Stígvélaði klifurkötturinn uppi á þaki.

Ég man eftir því að þegar ég var lítil öfundaði ég svo krakka í útlöndum sem gátu leikið sér í svona stórum trjám. Aðdráttarafl þeirra hefur ekkert minnkað með árunum en nú læt ég börnunum mínum eftir allt klifur og príl!

Hugi fetar sig upp boginn trjástofn í haustsólinni.

Kominn á áfangastað!

Ég er ekki frá því að í þessari ferð hafi systkinunum þótt skemmtilegra að klifra í trjánum en að leika sér á leikvellinum. Sem er kannski eins gott þar sem meðalaldurinn þar er svona tveggja ára og María og Hugi alltaf langelst, -stærst og -frökkust og vekja sjálfsagt óhug smábarnaforeldranna!

Þrír fjórðu fjölskyldunnar príla í tré. Ég átti í smá erfiðleikum með að velja klæðnað fyrir þessa útivistarferð. Mig langaði nefnilega mest til að fara í íslensku lopapeysunni minni (sem hefði hentað veðráttunni einstaklega vel) en fannst nóg að allir hinir meðlimir fjölskyldunnar væru í þjóðlegri stemmningu! Til að koma í veg fyrir að við yrðum umsvifalaust stimpluð hallærislegasta fjölskyldan í Svíþjóð fór ég því í allt of heita ullarjakkanum mínum!

Það er notalegt að liggja innan um haustlaufin í grasinu og láta sig dreyma.

Fallegu börnin undir hlyni.

Það er líka gaman að fara í skoðunarferð niður að ánni en erfitt að komast aftur upp brekkuna, sérstaklega þegar maður rennur til í laufum og drullu.

María fetar sig upp laufafjallið.

Skemmtilegast af öllu er þó að láta pabba sveifla sér í hringi og láta sig síðan detta á brakandi haustlaufin.

Eins og þið sjáið þá höfum við Einar ekkert breyst, ég er til dæmis enn með gráa rót og ótrúlega úfið hár!

Dómkirkjuturnarnir stingast upp úr trjáþykkninu í Stadsträdgården.

Í rósagarðinum voru enn nokkrar rósir í blóma.

Mig langar í svona haustblómstrandi bleika rós í garðinn minn.

Þessi hafði það notalegt og las í bók undir haustlituðum trjánum.

Fyrrverandi blóm geta líka verið falleg!

María var smeyk á háhest en Hugi vildi teyma „hestinn“ af sem mestum krafti. Þarna voru þau nefnilega alveg búin að gefast upp á blómamyndatöku minni og vildu fara að komast áfram!

Ég hafði þó ekki enn lokið mér alveg af!

María er sæt og fín en Hugi leikur vondu nornina úr uppáhaldsbíómyndinni sinni, Enchanted. Eins og þið sjáið heldur nornin á eitruðu epli og er mjög grimm!

Í stíl við áðurnefnda bíómynd vildi hann líka endilega smella „ástarkossi“ á systur sína ... sem ekki var neitt sérstaklega hrifin!

Þessar mæðgur höfðu komið á hjólum og sátu við borð með nesti og lásu í bók. Ég þarf að muna að koma með nesti og lesefni næst þegar ég fer í garðinn!

Þegar við héldum för okkar áfram komum við að þessum trjágöngum. Hugi sá auðvitað í hendi sér að þetta væru „ástargöng“ og þá þurfti náttúrulega að endurtaka ástarkossinn!

Þessi fallegu klukkublóm uxu á klifurjurtinni sem hringaði sig um bogana sem mynduðu ástargöngin.

Þvílík litasamsetning!

Fjólublá blóm undir gulum og grænum trjám.

Styttustúlka umkringd haustlitum.

Þessi blóm ilmuðu hreint út sagt dásamlega!

María við haustlega tjörnina.

Síðustu sumarblómin?

Undir kastaníutrénu.