Dýrðardagur í Jälla
Kusur, kindur og kanelbulla!
Annað árið í röð héldum við fjölskyldan til Jälla til að sjá kúnum sleppt út eftir langan vetur. Í fyrra komust Einar og Baldur Tumi ekki með vegna veikinda og augnslyss svo við vorum sérstaklega glöð að þeir væru við góða heilsu í ár. Við lögðum af stað í góðan tíma þar sem ég mundi að mikil örtröð hafði verið á svæðinu í fyrra. Hins vegar hafði hvorugt okkar fyrir því að skoða kort áður en lagt var af stað þar sem við vorum bæði 100% viss um að við rötuðum. Eftir að hafa brunað eftir hraðbrautinni dágóða stund fóru vissar efasemdir að læðast að Einari um að við værum á réttri leið en ég þóttist enn alveg klár á hvert við værum að fara og hvatti hann til að halda áfram. Við áttuðum okkur því allt of seint á að við værum á rangri leið, svo seint að við þurftum að fara hálfa leið út á Arlanda áður en við gátum snúið við! Við komum því allt of seint og það var rétt að við María og Hugi næðum að sjá rassaköstin hjá síðustu tveimur kusunum - Einar var að koma Baldri Tuma úr bílnum og þeir misstu af öllu. Það voru því hnípnir Konsulentar sem stilltu sér upp við beitilandið þar sem kusurnar voru allar komnar í ró og farnar að bíta eftir fjörið!
Við tókum þó gleði okkar á ný þegar við sáum lömb í haga og áttuðum okkur á að gestir væru velkomnir þangað inn að klappa ungviðinu. Huga leist strax vel á þetta svarta lamb.
Það er svo mikill rósemdar blær yfir bæði Huga og lambinu á þessari mynd þrátt fyrir að mikið at væri á bæði fólki og dýrum.
Baldur Tumi vildi virða kindurnar fyrir sér úr fjarlægð svona fyrst um sinn og æfði sig í að klappa svona út í loftið (sjá mynd!) til að vera kominn með réttu handtökin á hreint!
Í öruggu skjóli bak við stein.
Hann sá þó fljótt hvað það var sem kindurnar vildu fá: gras! Hann reytti því fulla lúku af (sölnuðu og þurru) grasi og bauð ferfættum vegfarendum af miklum rausnarskap!
Kátur dúllukall á steini!
Sjáðu hvað ég er með gott gras handa þér!
Systkinin í sveitinni.
Baldur Tumi vandist því fljótt að það væru kindur og lömb að spígspora allt í kringum hann og naut þess bara að sitja og fylgjast með öllu lífinu.
Við heilsuðum svolítið upp á kvígurnar.
En lömbin áttu þó hug og hjörtu okkar þennan dag! Það var reyndar hræðilega erfitt að heyra jarmið í þeim þegar mest var af fólki, þau voru skíthrædd, týndu jafnvel mömmum sínum og við vorkenndum þeim ægilega. En þegar líða tók á fóru flestir gestanna heim, ró komst á fjölskyldur voru sameinaðar á ný! Og við á Konsulentvägen nutum þess að sitja í sólinni og virða lífið fyrir okkur.
Ekki sakaði að bóndabærinn í Jälla bauð öllum gestum upp á kanelsnúða og mjólk!
Hugi í eigin heimi.
Hamingjusöm börn.
María í morgunsólinni, alsæl með snúð.
María tók þessa fínu mynd af okkur Einari.
Baldri Tuma fannst ÆÐI að fá mjólk og snúð! Hann er svo innilegur í öllu sem hann gerir, eins og til dæmis að þamba mjólk!
María bara lengist og lengist og við ráðum ekkert við þetta!
Og svo verður hún alltaf sætari og sætari líka!
Einar að girða sig úti í guðs grænni náttúrunni!
Ungviðið horfist í augu.
Blundur á þúfu.
Þríeykið af Konsulentvägen með kindur og kýr í bakgrunni.
Baldur Tumi elskar grænu gúmmístígvélin sín. Hitastigið fór óðum hækkandi dagana á eftir og það reyndist þrautinni þyngri að koma litla manninum í skilning um að þau ættu ekkert sérstaklega vel við í sumarhita og sól!
Þetta eru svo sætir og góðir strákar sem ég á!
Við dvöldum í Jälla í áreiðanlega tvær klukkustundir - og það þótt við hefðum misst af aðalnúmerinu. Eftir á vorum við eiginlega bara sátt við það, fyrir vikið vorum við ekki í mestu þvögunni heldur nutum þess að geta skoðað dýrin í frið og ró og sitja á sólbökðum klöppum að borða snúða. Ég held svei mér þá að þetta hafi verið besti dagur ársins fram að þessu! Á næsta ári stefnum við þó að því að taka þátt í öllu!