Aðventukransinn 2012

Með hefðbundu sniði.

Þetta finnst mér alveg dásamleg mynd - og dálítið lýsandi fyrir stemmninguna þegar við setjumst niður ár hvert til að binda kransinn, alltaf í kringum miðnættið orðin frekar þreytt. Samt er þetta alltaf gaman líka ...

... eins og sjá má! Í ár var mamma í heimsókn hjá okkur þessa fyrstu aðventuhelgi svo hún hjálpaði til við kransagerð. Þó undir ströngu eftirliti undirritaðrar sem vill auðvitað hafa töglin og hagldirnar í þessum málum!

Hér er kransinn nánast tilbúinn. Í ár vildi ég ekki skreyttan krans heldur alls konar náttúrulegar greinar í bland. Ég var með rauðgreni, og „tall“ sem Einar fattaði að væri sennilega þöll á íslensku þótt maður tali kannski bara um furu í daglegu tali. Svo var ég með silkifuru, tvær tegundir af einhverjum laufum þar sem ég held að að minnsta kosti annað hafi verið eucalyptus. Svo fékk ég konurnar í uppáhaldsblómabúðinni minni til að selja mér smá mosa og sendi Einar út að ræna greinum af lerkitré á næsta götuhorni. Já, það stendur alltsvo ekki á prívatlóð en mér finnst ég samt svolítið vera að stela!

Jólabjórinn var auðvitað á sínum stað og valinn eftir sömu formerkjum og fyrri ár það er að segja hverjir væru með fínasta miðann. Oft hefur það komið okkur í koll þar sem það virðist af einhverjum ástæðum gjarnan vera kolsvart ale sem er í fallegustu umbúðunum og mér finnst það hræðilega vont. En í ár vorum við heppin og allt var gott!

Einar kemur kertunum fyrir seint og síðar meir. Þá áttum við „bara“ eftir að taka saman sundurklipptar greinar og sópa upp greninálum sem þöktu borðið og gólfið. Dæs!

Að morgni fyrsta sunnudags í aðventu var kransinn myndaður almennilega. Ég er mjög ánægð með hann og hann kom nokkurn veginn út eins og ég hafði séð fyrir mér, svolítið villtur og skógarlegur.

Það er verst að loftið hjá okkur verður svo þurrt á veturna að kransarnir mínir eru byrjaðir að skrælna strax á fyrsta degi.

Ég sleppti líka tölunum mínum fínu í ár til að spilla ekki náttúrustemmningunni of mikið. Ekki að það sé mikið um kubbakerti, blómavír og hálmkransa í náttúrunni en þið skiljið.

Mér finnast þessir litlu könglar á lerkigreinunum svo krúttlegir. Lerkigreinar eru líka almennt svo ótrúlega fínar. Nú er ég búin að vera með nokkrar í vasa frá því í lok nóvember og það eru bæði farnir að springa út nýir könglar og greninálar á þeim!

Ég prófaði líka aðeins aðra aðferð við að hnýta kransinn en áður. Ég bjó til eins og litla vendi úr ólíkum tegundum af greinum og hnýtti saman með vír og svo lagði ég nokkra vendi yfir kransinn í hverri umferð. Ég held að þetta geri það að verkum að greinarnar blandast aðeins betur og þær standa meira svona út í loftið í staðinn fyrir að liggja hringinn í kring. Þetta hentaði alla vega vel fyrst ég ætlaði ekki að setja neitt skraut utan á hann.

Þetta er síðasta kransamynd, ég lofa!

Meðan við lögðum á borð, hituðum kakó og steiktum eplaskífur las María um hann Einar Áskel (sem Baldur Tumi kallar reyndar Einaskjóll) fyrir litla bróður. Hann boraði dálítið í nefið á meðan ...